مسکن ملی فرهنگیان «بیرجند» روی خاک/دیوار بلند خانه دار شدن مستاجران
تاریخ انتشار: ۱۲ آبان ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۵۷۴۹۸۲
به گزارش خبرگزاری فارس از بیرجند، به امید سرپناهی همیشگی و خلاص شدن از خانه به دوشی به محض این که آموزش و پرورش خراسانجنوبی به فرهنگیان بدون مسکن استان اعلام کرد که میتوانند از طریق طرح اقدام ملی مسکن و براساس تفاهمنامهای که مابین اداره متبوعشان با اداره کل راه و شهرسازی منعقد شده بود برای مسکن ثبتنام کردند ۴۵۰ فرهنگی متقاضی شدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما حالا بعد از گذشت یک سال متوجه شدند که باید هزینههای میلیونی برای ساخت این سرپناهها که به اصطلاح زمین آن رایگان است آن هم در «مهریاز»و زمینهایی که متعلق به بنیاد مسکن انقلاب اسلامی است بپردازند.
ریزش بیش از ۳۰۰ نفری متقاضیان فرهنگی از این واحدهای مسکونی خود دلیل واضح و مبرهنی بر این است که آنها از عهده پرداخت هزینههای میلیونی ساخت نمیبرآیند به همین دلیل عطای آن را به لقایش بخشیدهاند.
عدهای هم که باقیماندهاند بعد از این که لیست جداول پرداختیهای میلیونی را دیدند اکثرشان فیوز پرانده شکایت به مراجع ذیصلاح مانند استانداری و ادارهکل بازرسی خراسانجنوبی و غیره بردهاند.
نکته جالب ماجرا اینجاست که گلایه آنها برای این موضوع همزمان شد با سفر رئیسجمهوری و هیأت همراه به استان که حتی وزیر راه و شهرسازی هم وقتی که فهرست هزینه را دید شوکه شد و دستور پیگیری ماجرا را داد.
نکته جالبتر اینکه قبل از این که دادشان به مرکزنشینان برسد نمایندگان و فرهنگیان معترض گلایه به استاندار کردند که گویا این گلایه و اعتراض با این که فرهنگیان ساعتها پشت در استانداری بودند به گوش استاندار نرسید و گویا استاندار هنوز از این ماجرا بیاطلاع است چون هنوز که هیچ خط و خبری از پیگیری مسئولان و متولیان استانی نیست و گره از کار این ۴۵۰ فرهنگی بدون خانه و کاشانه استان باز نشده است.
داستان چیست و ماجرا به کجا برمیگردد؟
به گزارش خبرنگار فارس از بیرجند، یکی از فرهنگیان به نمایندگی از بقیه اینطور شرح ماجرا را بیان کرد؛ سال گذشته در همین ماهها یعنی مهر و آبان بود که از طریق ادارهکل آموزش و پرورش مطلع شدیم که فرهنگیان هم میتوانند از مسکن ملی بهرهمند شوند که ۴۵۰ فرهنگی متقاضی بهرهمندی از مسکن شدند اما وقتی که این لیست تحویل ادارهکل راه و شهرسازی شد اعلام کرد که در بیرجند زمینی برای واگذاری ساخت این تعداد متقاضی را ندارد و اگر خود آموزش و پرورش زمین مازاد دارد به این امر اختصاص دهد که گویا دست آموزش و پرورش هم خالی بود.
بعد از آن قرار شد پیگیری شود که آیا بنیاد مسکن انقلاب اسلامی استان زمین دارد که در اختیار فرهنگیان برای ساخت قرار دهد که این نهاد هم اعلام کرد، در منطقه «مهزیار» ۱۸۷ قطعه زمین دارد که فرهنگیان میتوانند در این نقطه خانه بسازند و صاحب سرپناه شوند.
به متقاضیان اعلام شد هر کدام خواهان احداث خانه در این نقطه هستند اعلام آمادگی کنند و به محض این که متقاضیان به ۱۸۷ نفر رسید این لیست بسته شد.
مشکل از کجا آغاز شد؟
تا این اینجای ماجرا و اینکه هر کدام از متقاضیان مانند بقیه متقاضیان طرح اقدام ملی مسکن ۴۰ میلیون تومان پیش قسط اولیه ساخت را که واریزمی کردند که به خوبی پیش رفت اما مشکل از زمانی آغاز شد که فهرست دیگر اقساط و هزینههای گزافی که باید پرداخت میکردند به آنها داده شد وقتی که این هزینههای میلیونی دیدند و دخلشان را با خرجشان سنجیدند دیدند که به هیچ وجه از هزینه ۸۰۰ میلیون تومان ۱۵۱ متر عرصه و اعیان برای ساخت این واحدها برنمیآیند.
خواستههای آنها در گلایه و شکایتی که به مسئولان و متولیان امر بردند این بود که آنها به این امید در طرح ملی مسکن ثبتنام کردند که هزینهای برای زمین نپردازند اما با حساب و کتابهایی که انجام دادند گویا با این هزینههای میلیونی که آنها میپردازند پول زمین را هم میپردازند.
نکته جالب ماجرا هم این است که بعد از گذشت یک سال هنوز کار در مراحل گودبرداری است و هیچ خبری از دیگر مراحل کار ساخت نیست یعنی به این زودیها نمیتوان امید به ساخت این سرپناهها داشت.
علاوه بر این با پرسوجوهایی که آنها انجام دادهاند واحدهای مسکونی که درست رو به روی این واحدها قرار گرفته با نصف قیمت این واحدها به فروش میرسد و اگر آنها بعد از ساخت بتوانند یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان این واحدها را بفروشند هیچ دست مایهای نصیباشان نمیشود و عایدی برای آنها ندارد.
پیمانکاران چه گفتند؟
دیگر این که آنها با پیمانکاران هم که در این زمینه مذاکره داشتهاند آنها حاضرند به صورت پنجاه پنجاه این زمینها را برای آنها بسازند یعنی اگر بلوکی ۱۸ واحد است نیمی از واحدها از آن پیمانکار و بقیه از آن متقاضی و هزینه ساخت هم ۴۰۰ میلیون تومان در میآید و متقاضی نه نیاز است وامی دریافت کند و نه نگران پرداخت اقساط بالای آن بعد از ساخت باشد.
این فرهنگی ماجرا را اینطور ادامه داد که همان زمانی که فرهنگیان به دنبال پیگیری گلایههایشان از سوی استانداری و ادارهکل بارزسی و حتی تحصن در پشت در استانداری بودند که گویا گلایه آنها در پشت در استانداری به گوش استاندار هم نرسید همزمان شد با سفر رئیسجمهوری و هیأت همراه به خراسانجنوبی که این گلایهها را به گوش وزیر راه و شهرسازی رساندند و حتی وزیر هم از این هزینه میلیونی که باید متقاضیان بپردازند تعجب کرده بود و دستور پیگیری داد اما هنوز که خبری از پیگیری و پاسخ مسئولان استانی نیست.
متقاضیان طرح اقدام ملی از هزینههای بالای اقساطی پرداختی و روند کند آمادهسازی و اجرای کار توسط ادارهکل راه و شهرسازی خراسانجنوبی گلایه دارند
این گلایه فقط مختص قشر فرهنگی استان نیست بلکه اغلب متقاضیان طرح اقدام ملی از هزینههای بالای اقساطی پرداختی و روند کند آمادهسازی و اجرای کار توسط ادارهکل راه و شهرسازی خراسانجنوبی گلایه دارند.
پاسخ مسئول
«حسن علیزاده» معاون مسکن اداره راه و شهرسازی خراسانجنوبی هم به گلایه متقاضیان فرهنگی طرح اقدام ملی مسکن در گفتوگو با فارس، گفت: زمینی که در اختیار متقاضیان مسکن ملی قرار میگیرد رایگان است و هیچگونه وجهی حتی در آینده مانند مسکن مهر از صاحبان آن دریافت نخواهد شد یعنی ملکی است.
وی به چندین جلسهای که با حضور نمایندگان فرهنگیان بعد از گلایه آنها با حضور مدیران کل بازرسی، حراست استانداری و آموزش و پرورش خراسانجنوبی برگزار شده اشاره و ادامه داد: در این جلسهها توضیحات لازم به به نمایندگان آنها داده شده و آنها هزینه ۸۰۰ میلیون تومانی که پرداخت میکنند هم برای عرصه است و هم اعیان یا همان مشایعات آن این در حالی است که آنها خواستار پرداخت فقط هزینههای زیربنای مفید واحدهای مسکونی هستند که این اقدام شدنی نیست.
وی گفت: هرکدام از متقاضیان که فکر میکنند زمین رایگان نیست و از پس پرداخت هزینهها برنمیآیند انصراف دهند و در طرح جهش مسکن ثبتنام کنند.
انتهای پیام/۳۶۳۵/ح/ی
منبع: فارس
کلیدواژه: مسکن فرهنگیان آموزش خراسان جنوبی اداره کل راه و شهرسازی هزینه های میلیونی آموزش و پرورش طرح اقدام ملی خراسان جنوبی میلیون تومان هزینه ها ملی مسکن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۵۷۴۹۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شب عید املاکیها، روز سیاه مستاجرها
خبرگزاری مهر، گروه مجله: فصل امتحانات فقط برای دانشآموزان و محصلها ترسناک نیست. پدر و مادرهای اجارهنشین هم با نزدیک شدن به پایان بهار و سه ماه تابستان برای افزایش نرخ رهن و اجاره خانهشان دلهره میگیرند؛ نرخهایی که یک شبه سر به فلک میکشند و تا آسمان هفتم میرسند؛ بدون هیچ نظارتی، بدون هیچ پاسخگویی.
اکثر خانوادههای ایرانی به ویژه آنها که صاحب فرزند مدرسهای هستند تعطیلات تابستانی را برای جابجایی انتخاب میکنند و همین موضوع باعث شده بازار بنگاههای مسکن و املاکیها با شروع گرمای تابستان داغ شود. این بازار داغ هرچند به مذاق صاحبخانهها و املاکیها خوش میآید اما مستاجران را حسابی کباب میکند.
فصل ترسناک مستاجران
«سعید» جوان سی ساله و متاهل ساکن تهران که در منطقه ۱۸ سکونت دارد در گفتوگو با خبرنگار مهر میگوید: «یک خانه ۶۰ متری در جنوب تهران را سال گذشته با دویست میلیون رهن و چهار میلون تومان اجاره ماهانه کرایه کردم. حالا موعد قراردادم نزدیک شده و صاحبخانه میگوید باید صد میلیون به رهن و ۱ک میلیون و پانصد هزار تومان به اجاره اضافه کنم.»
این جوان که درآمد کارمندی حدود ۱۵ میلیون تومانی دارد، ادامه میدهد: «سال گذشته یک سوم از درآمدم را برای اجاره و شارژ ساختمان میدادم و تقریباً ماهی ۱۰ میلیون برای باقی قسطها و قبضها و مخارج زندگی باقی میماند. حالا قرار است ۱۰۰ میلیون به مبلغ رهن اضافه کنم! این یعنی باید سال پیش ماهی حدود هشت میلیون و سیصد هزار تومان پسانداز میکردم. چنین چیزی با این درآمد ممکن است؟»
او گلایه دارد که هیچ دستگاه نظارتی به داد مستاجران نمیرسد و هیچ قاعده منصفانهای برای نرخ اجارهبها تعیین نمیشود. «با این وضعیت صاحبخانهها فقط اختیار ملک خود را ندارند. اختیار آینده ما هم دست آنهاست. صاحبخانه به من که مستاجرم فرصت زندگی نمیدهد. مستاجر باید امسال باید وام بگیرد که بتواند قراردادش را تمدید کند. سال دیگر باید پول قرض بگیرد که قسط قبلی و افزایش قیمت جدید را پرداخت کند. سال بعدی باید خانهاش را کوچکتر کند. سال بعدی لابد باید کلیهاش را بفروشد!»
«احسان» که حدوداً سی و سه ساله و ساکن شرق تهران است میگوید: «واقعیت این است که اگر زوجهای جوان در قشر متوسط تا چهار پنج سال پیش خانه نخریده باشند، احتمالاً دیگر نمیتوانند از زندگی اجارهنشینی فاصله بگیرند.»
این مرد جوان که روی ماشین کار میکند و به نظر میرسد درآمد اصلی خود را از تاکسیهای اینترنتی به دست میآورد گلایه میکند: «خانهمان هر سال کوچکتر و قدیمیتر میشود. این بار به یک خانه در طبقه سوم بدون آسانسور ناچار شدیم اما میدانید؟ نکته عجیب این است که هرچه قدر انتظارمان را کم کنیم باز هم زورمان نمیرسد. حالا هم من و هم همسرم کار میکنیم تا شاید درآمد دو نفرهمان کفاف زندگی را بدهد.»
این زوج که پنج سال است ازدواج کردهاند، فرزندی ندارند: «فکر میکردیم بعد از تمام شدن درس همسرم بتوانیم بچهدار شویم اما پیدا کردن خانه با فرزند خیلی سختتر است. خیلی صاحبخانهها مخصوصاً ملکهای کوچک زیر هفتاد متر، خانهشان را فقط به زوج بدون فرزند اجاره میدهند یا به ازای هر فرزند مبلغی به رهن یا اجاره اضافه میکنند!»
«داوود» که یکی از مستاجران مرکز شهر است در گفتگو با مهر میگوید: «صاحبخانه سرم منت گذاشته و گفته با ۴۰ درصد افزایش قیمت میتوانم قرارداد را تمدید کنم اما یک ماه دیگر، افزایش نرخ زیر ۵۵ درصد نخواهد بود.»
او که دو فرزند ۷ و ۹ ساله دارد بنگاههای املاک را مقصر میداند: «صاحبخانه میرود از املاکی قیمت میپرسد و املاکیها از حالا قول میدهند تا یک ماه دیگر افزایش قیمتها به حدود هفتاد درصد میرسد. یک ماه دیگر شصت درصد قیمتها را بالا میبرند و اگر کسی هم چیزی بپرسد میگویند تازه قرار بود هفتاد درصد گران شود!»
او میگوید: «بازار مسکن خیلی بیرحم شده است. صاحبخانهها و املاکیها دست به دست هم دادهاند و هیچکس جلودارشان نیست. صاحبخانه من چند واحد مسکونی در تهران دارد؛ با اینکه سن و سالی ندارد و هنوز زیر پنجاه سال دارد کار نمیکند و فقط از طریق اجارهبهایی که دریافت میکند زندگیاش را میچرخاند. داشتن ملک مسکونی، تجارت شده و حالا برای خیلیها محل ارتزاق شده است. البته اقتصاد ما این روش مسموم را به زندگی مردم تزریق کرده ولی همه اینها قشر متوسط و زوجهای جوان را نابود میکند.»
مستاجران خوششانس کدامند؟
بازار مسکن به وضعیتی دچار شده که مستاجران، خودخواسته و به ناچار اجازه میدهند بر سرشان کلاه برود، همان کلاهی که تا میخواهند از دست خلاص شوند یک سال دیگر هم سر آمده و زمان تمدید قرارداد رسیده و باید خوشاقبال باشند که کلاه جدیدی که قرار است بر سرشان برود اندازهشان باشد و ناچار نباشند دنبال خانه جدید بگردند.
چرا کلاه؟ چون در این ایام سرمایهداران و صاحبخانهها و البته بنگاهها معاملات مسکن بهتر میتوانند کیسه خود را پر کنند و این جیب مستاجران است که از پسانداز ناچیز یک سال خالی میشود. چه بسا دیده و شنیده شده صاحب خانههایی منزل خود را خالی و بدون استفاده گذاشتهاند تا در پیک شلوغی به بنگاه بسپارند یا در دیوار آگهی بزنند.
قربانیان چرخه تورم، چهار دهکی هستند که دیگر نه تنها پسانداز برای خرید خودرو یا مسکن برایشان آرزو شده بلکه حتی نمیتوانند مطمئن باشند که سر موعد قرارداد، توان تمدید خانههایشان را در سال جدید دارند.
در حالی که خانههای کوچک و بزرگ زیادی در تهران و کلانشهرها خالی هستند و قانون اخذ مالیات هم نتوانسته طمع صاحبخانهها شکست دهد. در حالیکه هنوز حدود ۶۰ هزار ملک خالی وارد چرخه عرضه و تقاضا نشدهاند، بسیاری از مردم به دلیل افزایش قیمتها به تدریج ناچار میشوند برای زندگی حاشیهنشینی و شهرکنشینیهای اطراف شهرها را انتخاب کنند.
کلاه مستاجران پس معرکه است
«مرتضی عزتی» کارشناس اقتصادی مدتی پیش با توجه به حواشی افزایش کرایه خانه گفت: «دولت حتی اگر بخواهد هم نمیتواند اجاره خانه را کنترل کند. اجاره خانه در ایران بدون در نظر گرفتن تورم مشخص میشود.»
هرچند دولت سیزدهم قرار بود با ساخت ۴ میلیون مسکن، از سختتر شدن تهیه مسکن برای زوجهای جوان و مستاجران جلوگیری کند؛ اما زور تمام راهکارهایی که به کار بسته به تورم افسارگسیخته نرسیده است و نگاهی به بازار مسکن دست کم در تهران نشان میدهد صاحبخانهها بدون هیچ نظارت و قاعدهای، حداقل ۳۰ تا ۱۰۰ درصد اجارهببهار را افزایش دادهاند.
مسکن، به عنوان یکی از بیقاعدهترین حوزهها به دست فراموشی سپرده شده و هر از گاهی شعار یا راهکاری غیر قابل اجرا درباره آن داده میشود. برای مثال سال گذشته شورای عالی مسکن که در تاریخ بیست و چهارم اردیبهشت ماه به ریاست رئیسجمهور برگزار شد، مصوب کرد که حداکثر نرخ افزیش اجاره بها در شهر تهران ۲۵ درصد، در کلانشهرها ۲۰ درصد و در سایر شهرها ۱۵ درصد خواهد بود. اما چیزی که نگذشت که در پایان بهار و آغاز تابستان ۱۴۰۲ مستاجران با نرخهای جدیدی مواجه شدند که هیچ رد و اثری از سقف افزایش در آنها دیده نمیشد.
در حال حاضر هم علیرغم آنکه با نزدیک شدن فصل جابجایی مستاجران، بوی گس گرانی همه جا را برداشته خبری از ورود دولت و مجلس برای چارهیابی یا چارهسازی نیست. بسیاری از نمایندگان مجلس در آستانه وداع از بهارستان هستند و جمع دیگری از آنها درگیر حاشیه جناحبندیهای صحن و انتخاب هیئت رئیسه شدهاند و از مسائل معیشتی مردم غافل.
کدام کاهش؟ کدام استمرار؟
با توجه به آخرین واکنشهای دولت درباه مسکن نیز به نظر میرسد نگرانی چندانی نسبت به این موضوع وجود ندارد. سوم اردیبهشت وزارت راه و شهرسازی به یک گزارش رسانهای واکنش نشان داد و در جوابیهای به تحویل ۵۰۰ هزار مسکن تاکید شده و از اقداماتی نظیر تعیین سقف اجاره بها به عنوان دستاوردهای این وزارتخانه یاد کرده است.
بعد از آن نیز در تاریخ نهم اردیبهشت، رئیس جمهور در جلسه هیأت دولت ضمن «ابراز رضایت» از گزارشات مسئولان اقتصادی دولت درباره «کاهش تورم»، کنترل و کاهش رشد نقدیندگی و کاهش قیمت ارز، استمرار این روند را نیازمند کنترل و مراقبت ویژه دستگاههای مربوط دانست و در این راستا تشکیل منظم شورای اقتصاد و ستاد تنظیم بازار را ضروری دانست.
نکته قابل توجه این است که در دنیایی موازی، شرایط اجاره مسکن برای قشر متوسط و ضعیف، به ویژه در کلانشهرها به یک بحران شبیه شده است. کسی نمیتواند جلودار صاحبخانهای باشد که به ملک خود به عنوان یک کسب و کار نگاه میکند و میگوید: «این هم راه امرار معاش ماست.» سامانههای مختلف هم نتوانستهاند مقابل بنگاهها یمعاملات املاک بایستند.
در چنین شرایطی خبری از افزایش حقوق متناسب با گرانی مسکن هم نیست و کلاه کارگران و کارمندان بیش از همیشه پس معرکه است. تمام اینها باعث شده سبکهای جدیدی از زندگی در جامعه بروز پیدا کند و آگهیهای عجیب و غریب در فضای مجازی کم کم به یک موضوع عادی تبدیل شوند؛ اجاره پشتبام، اجاره زیرزمین و اجاره اتاق خواب نمونههایی از این سبک زندگی جدید است.
یک اتاق خواب ۱۲ متری در محله «یافتآباد» واقع در غرب تهران با شرایط سرویس بهداشتی مشترک، بدون پارکینگ، بدون انباری و داخل حیاط، به قیمت ۲۰ میلیون رهن و ۴ میلیون اجاره داده میشود.
صاحب یک واحد ۹۰ متری واقع در مرکز شهر تهران حوالی تئاتر شهر که زیر همکف است و پارکینگ ندارد، ۷۰۰ میلیون رهن کامل به عنوان قیمت در نظر گرفته است.
اجاره یک پشت بام مسقف در جنوب تهران هم ماهانه ۵۰۰ هزارتومان اجاره دارد و ۱۵ میلیون تومان رهن.
اینها اسمش سیاهنمایی نیست
افزایش بیقاعده و دوباره نرخ اجاره بها صدای مستاجران را در شبکههای اجتماعی حسابی بلند کرده است و برخی از آنها در پلتفرم ایکس گلایههای خود را مطرح کردهاند. آنها با مطالبه از مسوولان، خواستار رسیدگی به وضع موجود هستند.
کاربری به نام محسن نوشته است: «اجاره و رهن خانه بسیار بالا رفته است، آیا نظارتی چیزی وجود دارد؟ کی به کیه؟ دولت و مجلس کجای قصه خوابیدهاند؟»
فردی به اسم یاسر نیز با اشاره به اینکه مسوولان پاسخگو نیستند گفت: «اوضاع مسکن فاجعه شده است؛ اما مسوولین حاضر به پاسخگویی نیستند. من تا تیر فرصت دارم اما صاحب خانه تماس گرفته و اجاره و رهن را بالا برده است. خب ما از کجا بیاوریم؟ درست است صاحب خانه خرج دارد اما درآمد من مستاجر پس چی؟»
یک حساب کاربری به اسم مسعود از اضطراب نزدیک شدن به ماه قرار داد نوشته است: «کم کم روزهای طلایی (کمرشکن) جا به جایی مستاجران نزدیک میشود. کاش مسوولین فکری هم به حال مستاجران و ساماندهی اجاره خانهها میکردند. واقعاً این چندماه برای مستاجران روزگار پر استرسی است. بنگاهداران که عامل اصلی گرانی مسکن هستند همیشه به نفع.... موضع میگیرند.»
گروهی نیز از افزایش ۴۰ تا ۵۰ درصدی اجاره خانهها گفتند و سفره دلشان را باز کردند. کاربری در این باره نوشت: «اجاره خانهها دارد کمر مستاجرها را میشکند. حرف هم بزنیم میگویند یک محله پایینتر برو. تحمل این وضع خیلی سخت است.»
شهاب گفت: «صاحب خانهمان واحد ما را برای فروش گذاشته و به من هم گفت دنبال خانه باشم.الان رفتم بنگاه تا قیمت خانهها دستم بیایید الان فقط میتوانم بگویم چه جالب! ۸۰ متر خانه قدیمی ساز را ۲۰۰ میلیون تومان پیش و ماهی ۱۸ میلیون اجاره گذاشتهاند. همان منطقه ۱۸ ای که آقا رییسی تشریف آورده بودند.»
کاربر دیگری به نام مستور نوشت: «اجاره خانه را با درآمد و حقوقها که میسنجم، مستاجر نه تنها جای پیشرفت ندارد بلکه حق زندگی هم ندارد…»
نوید گفت: «قرارداد خانه را تمدید کردم. تا امسال ده تومان اجاره خانه میدادم؛ از اردیبهشت باید ۱۵ تومان بدهم. تازه از صاحب خانه هم بابت انصافش ممنون هستم اما حقوق من چند درصد افزایش داشته است؟ بله، ۲۰ درصد.»
مصطفی هم یادآوری کرد که با قیمتهای رهن و اجاره کنونی چند سال قبل میشد خانه خرید. او گفت: «وضعیت قیمت خانه برای اجاره افتضاح شده است به گونهای که با قیمت ودیعه اجاره خانه در هر منطقه کمتر از ۵ سال پیش میتوانستی خانه بخری.»
کاربر دیگری به نام محمدرضا نوشت: «برای اجاره یک واحد ۷۱ متری ده سال در محله مشیریه (جنوب شرقی) تهران، شما باید ۱۸۰ میلیون پول پیش جور کنید و ماهانه ۹ میلیون تومان پول اجاره بدهید. حقوق یک کارگر حدود ۱۳ میلیون تومان است. رفت و آمد، خورد و خوراک، بهداشت و درمان و… چه میشود.» این کاربر در یک پینوشت تاکید کرد: «اینها اسمش سیاهنمایی نیست!»
یک حساب کاربری دیگر به اسم آذر نوشت: «ما اقشار پایین و کارمند و مزدبگیر و کارگر، هر سال از یک آرزویمان کم کردیم تا بتوانیم ادامه بدهیم. از خانه و ماشین شروع شد؛ تا طلای عروسی و اجاره خانه کوچکتر و جهار کمتر.»
سیاست فرزندآوری؛ معیشت فرزندنیاوری
با توجه به آنچه کارشناسان و سیاستگذاران کشور اعلام کردهاند، خانوادههای ایرانی به ویژه زوجهای جوانی که فرزند ندارند یا تک فرزند هستند، باید به فرزندآوری تشویق شوند. میانگین سنی جمعیت کشور در وضعیت نگرانکنندهای است و شرایط اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور در راستایی باشد که سیر نزولی جمعیت جوان کشور را متوقف کند.
اما به نظر میرسد شرایط معیشتی فعلی به ویژه در کلانشهرها اوضاع را به سمتی میبرد که زن و شوهر هر دو ناچارند برای گذران زندگی شاغل باشند و باز هم آخر ماه هشتشان، گروی نهشان باشد. هرچند فرزندآوری صرفاً به اقتصاد مربوط نیست و ابعاد مختلف فرهنگی و اجتماعی در بر دارد اما نمیتوان انکار کرد شرایط معیشتی تاثیر قابل توجهی بر این موضوع دارد.
کد خبر 6092323